Muzeum Książąt Lubomirskich

Muzeum we Wrocławiu zaprojektowano jako nowoczesną „szkatułkę na zbiory”, której prosta forma z lokalnych materiałów i przeszkleń harmonijnie łączy historyczne otoczenie z ideą kolekcjonerstwa.

Serce Śródmieścia

Muzeum zlokalizowane zostało w sercu zabytkowej, śródmiejskiej zabudowy Wrocławia. Projektując obiekt, priorytetem było wpisanie go w kontekst historycznej tkanki miasta, bez zakłócania jej harmonii. Dlatego zdecydowano się na prostą, nowoczesną bryłę, która dzięki odpowiednio rozmieszczonym przeszkleniom odbija otaczającą architekturę, podkreślając jej walory i tworząc subtelny dialog między przeszłością a współczesnością. Kluczowym założeniem było także nadanie budynkowi wyrazu nowoczesności i innowacyjności, tak by sam w sobie stał się metaforą idei kolekcjonerstwa – swoistą, współczesną „szkatułką na zbiory”. W ten sposób muzeum pełni nie tylko rolę przestrzeni wystawienniczej, ale również staje się symbolicznym eksponatem reprezentującym architekturę naszych czasów.

Program funkcjonalny

Program funkcjonalny obiektu został starannie przemyślany. Na parterze znajduje się reprezentacyjna strefa wejściowa z przestronnym holem, punktem informacji, kasą biletową, szatniami i sanitariatami. Dopełnia ją część edukacyjna z audytorium oraz salami warsztatowymi, które sprzyjają integracji i aktywnemu uczestnictwu odwiedzających w życiu muzeum. Pierwsze piętro przeznaczono na sale wystawowe, natomiast wyższe kondygnacje mieszczą biura, pracownie konserwacji i obsługi zbiorów, magazyny oraz wyjście na zielony taras, stanowiący dodatkową, otwartą przestrzeń ekspozycyjną i rekreacyjną.

Materiały użyte w projekcie zostały starannie dobrane, by nawiązać do charakteru miasta i regionu. W bryle wykorzystano m.in. bazalt, piaskowiec, miedź oraz szkło, stal i beton – charakterystyczne zarówno dla Wrocławia, Dolnego Śląska, jak i współczesnej architektury. Dodatkowym elementem są zielone ściany, które ożywiają kompozycję i podkreślają związek obiektu z naturą. Każda kondygnacja została wyróżniona poprzez zastosowanie jednego z tych materiałów, co nadaje całości unikalną tożsamość i rytm.

Muzeum, dzięki swojej formie, funkcjom i materiałom, staje się miejscem spotkania przeszłości z teraźniejszością, tradycji z nowoczesnością, a także przestrzenią otwartą zarówno na sztukę, jak i na odwiedzających.